Mark Meekers
werd geschokt, overspoeld en gecontamineerd door de turbulente gebeurtenissen in Japan.
Hij schreef:



EINDFACTUUR

het hoofd verloren. enkel de ogen niet
meegespoeld. hij weent zijn haren grijs.
daar stond het huis. een flard behang
of een hemdsmouw wuift uit de wand.

een bankautomaat waar slechts angst uit
af te halen is. zijn toyota geen blik meer
waard. boeddha’s, bacteriën, pianotoetsen,
maar geen foto, geen schaduw of silhouet.

alles van alles verloren. kamer na kamer,
cabine na cabine opengebroken, breekijzers
op wanhoop, om slechts dood te begroeten.
hoe geliefde lijven onderscheiden van die

rottende ravage, geest van slijk? alles in
lijkenzak en as. koude vriest het tafereel
voor altijd in. krijgt hij ooit nog vaste grond
onder de voet, een haiku door de keel?


°

SCHOKGOLF

één rimpel in de pels veranderde de zee
in brullende tijgers, vlammenspuwende
reactoren. wegen van de baan, de huizen
afgedreven op fundamenten van water.

scholen worden lijkenhuis. er wordt met
zwart krijt geschreven. geen sneeuwman
vult de lege spiegels. uit dit niemandsland
steken enkel nog de kreten als splinters.

sporen van op hol geslagen paarden,
de ruiters van de Apocalyps afgeworpen.
welke kersenbloesem durft hier nog
bloeien? hoe in holle woorden wonen?

en toch wordt er opgebaard en gebaard,
zoekt een kind tussen steenbrokken en bre-
kende aardkorsten de hemel af naar zielen.
opgevlogen, dalen ze weer als vlokken.

Mark Meekers