Tussen bewegen en overleven

Met de handen in mijn haren ontvalt mij een drempel

die zich nagelde in een ring die rond mijn vinger draait,

als een stekelbaars die binnendringt

in het clowneske leed dat zich binnenin mij beweegt.

Met de handen in mijn haren wil ik geen nagels meer tellen

die de kussens van mijn vingertoppen knevelen

want er valt een kloof

tussen bewegen en overwegen.

Eerst wou ik nog dat de herfst mij opnam.

Mijn korset zit mij los om het lijf,

het is als sneeuw en een winterzon

waarin ik alles wat in mij geschreven staat wil laten vertrekken met mij

‘k Wou dat het winterde.

Jenny Dejager