Amnesty International

de wereld is tot mij gekomen

met fluistering en kreten

ik zie de vliegen in zijn ogen

de bolle buik van wie een week

niet heeft gegeten

zou ik klagen over het vellen

van de bomen nu ik de gil

van vrouwen hoor en de klap

waarmee een kinderschedel

tegen stenen openbarst

ver ben ik gaan wonen

een weinig verder wiegt de zee

aan deze wereld is geen ontkomen

hij klinkt in al mijn woorden mee

zou ik spreken over feiten:

de tang, de elektroden,

machetes die openrijten,

al de werken van de mens,

hij is des duivels bode

verder wil ik wonen

omgeven door de zee

tussen koraal en anemonen

of bij gezonken klokken:

galmt zelfs daar de wereld mee?

Staf De Wilde