Je
ogen zoeken boven het
blauw
van de zee naar het blauw van
de
hemel. Je kijkt verrast op
als
je het wit van een zeil ziet
schuiven.
De wind steekt op. Zou de
zee
zachte handen hebben als
in
een bad met schuimkopjes?
Je
wilt het water in. Te veel
druppels
ineens zegt je mama
en
wel duizend zonnen die jou
huid
rood kunnen verbranden.
Op
planken tussen duin en strand
natte
voetjes zandgekorrelde
tenen
loop je de zee uit, de
dijk
op, het water klost in je
sandalen.
Met opalen ogen
kijken
zeemeerminnen in
monokini
geamuseerd
toe,
meeuwen gezanten van de
zee
dansen om jou heen. Je ploft
je
neer wacht een beetje boos
en
onderhuidse jeuk op je
mama,
papa, grote broer.
De
zon steekt zich even weg.
Thierry
Deleu
Geen opmerkingen:
Een reactie posten