"tot onze spijt…"
- afgewezen worden is een beetje doodgaan -
dag aan dag
word je bewust geboren:
je rolt uit jouw geliefde slaap
zoals een vrucht breekt door wat vliezen
daad na daad
en met de dood in het hart:
je deinst ervoor terug
en je hebt ervoor gekozen
dag aan dag
stelt men zichzelf bloot
aan de ogen van de anderen:
men verschuilt zich in een pose
tot het skelet kraakt van afschuw en artrose
er is geen geboorte zonder schrei,
zonder de walg van een nageboorte:
wie schrijft die blijft vechten met wat vliezen
en walgt van zijn huid, de bloedsporen,
de stank van een ontlasting
het gebeurt voor het oog
van bekende en onbekende anderen -
daad na daad
verschijnt men voor een vierschaar
en men hoort het kraken en het rammelen
van ketting en katrol
vaak wil men terug naar de schreiende tol
naar het onbewuste van de tollende vrucht
en men vergeet wat men vóór heeft
op het radeloze in die schrei:
men heeft geleerd te schrijven
en een naam te geven aan de monsters
van de nacht, aan de meesters
van aanwijzen en afwijzen –
bewust wordt men geboren
daad na daad
en soms vindt men een woord dat schreit
of schaterlacht, meestal een gestamel dat verraadt
Staf De Wilde
Geen opmerkingen:
Een reactie posten