na grootmoeders verhuis
al de meubels staan
weer op hun rustieke plaats
de balken getuigen
van een duur en duurzaam leven
en de schoorstenen van een samenzijn
rondom een hevig vuur
misschien van bidden en beelden
die waken over een akelig uur:
een mens bestaat niet zonder geesten
en ze komen dagelijks in haar leegte
en strekken hun lege broekspijp
onder de massieve tafel:
ze hoeft niet eens te bidden,
ze zijn er ongevraagd
bezoek verdrijft hen
voor een avond,
daarna rekken ze zich geeuwend uit
en vragen om wat koffie
en ze schept een filter vol
en hoort de percolator in haar hoofd
die droppelt stem na stem:
voor wie verschoont zij straks de lakens?
Staf De Wilde
Geen opmerkingen:
Een reactie posten