Maularia Fist is het pseudoniem van Maurits Sterkenburg, een man van ± 1.70 m wiens geboorte plaatsvond te Ede, 20-11-’87. Hij groeide op in een liefdevol gezin in Veenendaal. Zijn vader is kapper en zijn moeder huisvrouw, hij heeft drie broers, waarvan de oudste in 1998 overleed. Zijn passies zijn die van een dichter/spoken word artist, abstract- en Kolozaïkkunstenaar en het opvoeden van huisdieren. Hij trad voor het eerst op bij Veenendaal Artistiek in 2004. In het dagelijks leven volgt hij de studie Allround DTP. Hij is lid van het collectief Kapstok uit Veenendaal, volmaakt ridder bij The Knights of the Razorblades, Meesterdichter van de Lage Landen bij de Zee en ook nog frontman van de actiegroep Veense Peper. Eerste publicatie op zijn naam is de gedichtenbundel Voorgaande Naloper en de tweede heet Subtiela Bombastica, een tocht op gevoel. Beiden zijn uitgegeven bij Razor’s Edge Editions.
“Maularia Fist is een mix van performer en dichter, zijn gedichten komen het best tot hun recht als hij ze zelf voordraagt. Dichter en gedicht zorgen voor de communicatie met de luisteraar. Hij doorbreekt graag de structuur van het gedicht om te kunnen zeggen wat hij bedoelt en hoe hij het wil laten horen. Door zijn ongestructureerd rijmen (binnenrijm en eindrijm) trekt hij de aandacht en verleent zelfs aan de banaalste werkelijkheid een muzikaal air.
Zonder aarzeling durf ik hem een aanwinst te noemen in het Nederlandstalige poëtische landschap. Hij heeft het ritme beet om een creatie te verwoorden, nu nog met meer zin voor "surplace" werken aan beeldvorming: poëzie schept leven, het gedicht leeft een eigen leven, de beelden zijn vaak de levensaders.”
Thierry Deleu, recensie Vreemde eend in de bijt, 2007
“De dichter en de mens Maurits Sterkenburg zijn elkaars alter ego. Zij kennen elkaar door en door, soms lopen zij van elkaar weg, kort, want de drang tot eenheid is groot. Hun identificatie loopt parallel.
Maularia Fist is een creatief virus, veroorzaakt door zichzelf, met de bekende ziekteverschijnselen. Plotselinge waanbeelden, koude rillingen door de ruggengraat en een hevig maar gezond ziektegevoel. Hij is ziekelijk artistiek. Omdat elke ziel deze ziekte verdient. Tegenstellingen creëren, contradicties die elkaar afzwakken of juist versterken. Het onoverzichtelijke inzichtelijk maken, zoeken naar verbondenheid, onlogische en logische verbanden met elkaar in verbinding brengen. Met humor en een eigen lichaamstaal.
Maularia Fist lijkt mij een uit de hemel gevallen meteoriet, een gevallen engel die demonisch om zich heen slaat, op zijn huid (lit)tekens van Provo en Meirevolutie, hij reikt de hand naar Vinkenoog, zijn voorbeeld, hij deelt met hem de chaos in het dagelijkse leven en de relatie van dit soort chaos met de verbeeldingskracht.”
Thierry Deleu, recensie vreemde toegankelijkheid of poëzie met inspanningsverplichting, 2010
zo smaken vele ellebogen
tijdens een zomerrecessie
van wel meerdere ministers
werd een rariteitenbarbecue
van zulks een opsmuk voorzien
dat de honden er geen brood bliefden
nee echt, appeltaart met daarin blokjes smac
was er graag bij geweest, mijn beste
na een delirium, na een avond vol kopstoot
en een enkele band zonder fiets
gelukte 't me niet bij zulks een huisvredebreuk
bewust of ongedwongen, aanwezig te zijn
van zoveel positiefs, xxx-jes en liefs
worden de notulen om te lezen
op de één of andere manier
ergens toch wel weer leuk
tijdens een zomerrecessie
van wel meerdere ministers
werd een rariteitenbarbecue
van zulks een opsmuk voorzien
dat de honden er geen brood bliefden
nee echt, appeltaart met daarin blokjes smac
was er graag bij geweest, mijn beste
na een delirium, na een avond vol kopstoot
en een enkele band zonder fiets
gelukte 't me niet bij zulks een huisvredebreuk
bewust of ongedwongen, aanwezig te zijn
van zoveel positiefs, xxx-jes en liefs
worden de notulen om te lezen
op de één of andere manier
ergens toch wel weer leuk
anti-veelspraak
een zetpil heeft de vorm van een kogel
maar, hij zal nooit vliegen, die gevederde vogel
tenzij je, natuurlijk, in een vliegtuig zit
het gevulde hulspunt antibioticum
ieder heeft ‘m al eens gehad of krijgt ‘m nog?
voel jij je daarom ook zo genaaid?
we kunnen er wel over praten
dan zal ik je luxueus en comfortabel troosten
zolang we er maar niet naar luisteren
want het is best eng en confronterend
laten we ’t dan maar, in elkaars oor fluisteren
en net doen, alsof het een rare ziekte is
leuk….onzekerheid….twijfels….angst
moodswings welke we niet altijd beheersen
’t is ons ook zo dierbaar….intimiteit
wanneer gaan we elkaar, naar de goede richting trappen?
zodat we er niet zo gemakkelijk….overheenstappen
een zetpil heeft de vorm van een kogel
maar, hij zal nooit vliegen, die gevederde vogel
tenzij je, natuurlijk, in een vliegtuig zit
het gevulde hulspunt antibioticum
ieder heeft ‘m al eens gehad of krijgt ‘m nog?
voel jij je daarom ook zo genaaid?
we kunnen er wel over praten
dan zal ik je luxueus en comfortabel troosten
zolang we er maar niet naar luisteren
want het is best eng en confronterend
laten we ’t dan maar, in elkaars oor fluisteren
en net doen, alsof het een rare ziekte is
leuk….onzekerheid….twijfels….angst
moodswings welke we niet altijd beheersen
’t is ons ook zo dierbaar….intimiteit
wanneer gaan we elkaar, naar de goede richting trappen?
zodat we er niet zo gemakkelijk….overheenstappen
Uitgestaren?
kille wind huisvest tussen haren
van ongeschoren vel en geblazen blaren
zijn de ogen, starend naar het weinige
aan alles hier ontbreekt ’t geinige
er liggen slechts restjes op de hoogste tak
de veren gebonden in een knapzak
bovenin het vertakte hout
gemaakt uit het ambacht aloud
en nu loopt de Koude Turk
van het getto tot aan Urk
behangen met goud en praal
zoals elke ekster, maar dan abnormaal
kille wind huisvest tussen haren
van ongeschoren vel en geblazen blaren
zijn de ogen, starend naar het weinige
aan alles hier ontbreekt ’t geinige
er liggen slechts restjes op de hoogste tak
de veren gebonden in een knapzak
bovenin het vertakte hout
gemaakt uit het ambacht aloud
en nu loopt de Koude Turk
van het getto tot aan Urk
behangen met goud en praal
zoals elke ekster, maar dan abnormaal
Ritmiek in nature.
wolk en zon zij aan het spelen
de lucht trekt vage streken
vage streken in mooie kleuren
het oerspel van vadertje tijd
uit de as komt nou toch een hele strijd
noem het wat je wilt, 't is de natuur
begraaf de bijl wier wint van onoverwinnelijkheid
wat is vandaag het milieu toch in balans
degene die dat zegt is duidelijk te nuchter of een lapzwans
naar mijn idee zijn wij allen geplaatst
en er blijft een kans of onvrede
dat alles hier uit tegenstrijd wederkaatst
wolk en zon zij aan het spelen
de lucht trekt vage streken
vage streken in mooie kleuren
het oerspel van vadertje tijd
uit de as komt nou toch een hele strijd
noem het wat je wilt, 't is de natuur
begraaf de bijl wier wint van onoverwinnelijkheid
wat is vandaag het milieu toch in balans
degene die dat zegt is duidelijk te nuchter of een lapzwans
naar mijn idee zijn wij allen geplaatst
en er blijft een kans of onvrede
dat alles hier uit tegenstrijd wederkaatst
wees optimistisch
er werden drie vliegen geplet
ik hoorde het via de intercom
zij accepteerden dat ze hun dood voorzagen
bij mij begint het net pas te dagen
maar ik zal niet versagen
ik word geen mythische legende
ik voel me raar van die drogeringen
een allesverzwelgende duisternis in m 'n hoofd veroorzaakt zulk een bende
of zie ik in de spiegel een ander
diegene die ik als mezelf herkende
het is een feit dat ik wisselend meander
de allesverzwelgende duisternis in m 'n hoofd veroorzaakt zulk een bende
het vreet, knaagt en veroorzaakt wroeging
creëert chaos zoals zwarte gaten dat kunnen
er is niemand die me euthanasie zal gunnen
er is enkel en immers duisternis overdag
er zijn geen dagen meer zonder naam
elke dag z 'n eigen dodenteller in de krant
op internet brengen ze 't nog feller
kijk daar, daar is weer zo 'n gek figuur met een spuit en aders die opzwellen
m 'n bloed! nee, niet m 'n bloed uit m 'n arm
alles behalve dat groene zuur dat brandt
dat bijt harder dan basische parasieten
niets houd me kalm, zelfs geen pornofilm met alleen maar tieten
man, deze pijn is niet om van te genieten
ik zie een paarsgeschubde huid
met poriën opgezet als de gaten van een panfluit
geïrriteerd, ook al ben ik dan ook niet echtelijk getrouwd
van alles wat ik op tv zie, voel ik me een...
voel ik me een...
zwaar verneukte fabrieksfout
er werden drie vliegen geplet
ik hoorde het via de intercom
zij accepteerden dat ze hun dood voorzagen
bij mij begint het net pas te dagen
maar ik zal niet versagen
ik word geen mythische legende
ik voel me raar van die drogeringen
een allesverzwelgende duisternis in m 'n hoofd veroorzaakt zulk een bende
of zie ik in de spiegel een ander
diegene die ik als mezelf herkende
het is een feit dat ik wisselend meander
de allesverzwelgende duisternis in m 'n hoofd veroorzaakt zulk een bende
het vreet, knaagt en veroorzaakt wroeging
creëert chaos zoals zwarte gaten dat kunnen
er is niemand die me euthanasie zal gunnen
er is enkel en immers duisternis overdag
er zijn geen dagen meer zonder naam
elke dag z 'n eigen dodenteller in de krant
op internet brengen ze 't nog feller
kijk daar, daar is weer zo 'n gek figuur met een spuit en aders die opzwellen
m 'n bloed! nee, niet m 'n bloed uit m 'n arm
alles behalve dat groene zuur dat brandt
dat bijt harder dan basische parasieten
niets houd me kalm, zelfs geen pornofilm met alleen maar tieten
man, deze pijn is niet om van te genieten
ik zie een paarsgeschubde huid
met poriën opgezet als de gaten van een panfluit
geïrriteerd, ook al ben ik dan ook niet echtelijk getrouwd
van alles wat ik op tv zie, voel ik me een...
voel ik me een...
zwaar verneukte fabrieksfout
Frontale Astma
ik eis zuurstof
ik eis zuurstof
een lijk ontsnapt uit ‘t crematorium
staat hier naast me te ontbinden
ben buiten, er is geen uitweg
en de regen gaat vallen
nog een poosje en ‘t is over
met in een van de plassen
het balsemende masker van make-up
de lucht gevuld met parfum
rotting eist zo z ‘n tol
er ligt een hoopje op de stoep
merkt de kwetsbare
hopelijk is ‘t geen snol
want he, de straat is vol
dichte mist in dikke slierten
met vormingen van gedierten
de duivelen des mensen
meuren auto’s omver
ze zijn gecreëerd door machines
hebben geen disciplines
alleen hun stank
en het idiote ervan is
dat mensen er mooier van denken te worden
terwijl ik
stik!
ik eis zuurstof
ik eis zuurstof
een lijk ontsnapt uit ‘t crematorium
staat hier naast me te ontbinden
ben buiten, er is geen uitweg
en de regen gaat vallen
nog een poosje en ‘t is over
met in een van de plassen
het balsemende masker van make-up
de lucht gevuld met parfum
rotting eist zo z ‘n tol
er ligt een hoopje op de stoep
merkt de kwetsbare
hopelijk is ‘t geen snol
want he, de straat is vol
dichte mist in dikke slierten
met vormingen van gedierten
de duivelen des mensen
meuren auto’s omver
ze zijn gecreëerd door machines
hebben geen disciplines
alleen hun stank
en het idiote ervan is
dat mensen er mooier van denken te worden
terwijl ik
stik!
Voor tijdens de saaie les.
knik-knakkende hoofden en slaapgehinder
zuurstof word langzamerhand minder
en ik vergaar steeds meer stof
het zinloze venster verstrekt in de breedte
de onzin van 't vertellende verhaal
spreker, verstoor me niet
je geeft me alleen verveling
ik heb 't idee hier geen kloot te doen
en de spreker meldt dat mede
ik zie onsamenhangende beelden op de tv
een soort van tell sell instructiefilmpjes
niks is spontaan, 't is slappe hap
het acteerwerk is slecht en verkeerd gebracht
met goedkope top 40 deuntjes
de presentatoren zijn saaie lullen
en door het verstikkende waas van 't stof
werd het gebrek aan zuurstof groter
ik wil hier weg uit dit slaapvertrek
voordat ik in m 'n stoel samenklonter als boter
knik-knakkende hoofden en slaapgehinder
zuurstof word langzamerhand minder
en ik vergaar steeds meer stof
het zinloze venster verstrekt in de breedte
de onzin van 't vertellende verhaal
spreker, verstoor me niet
je geeft me alleen verveling
ik heb 't idee hier geen kloot te doen
en de spreker meldt dat mede
ik zie onsamenhangende beelden op de tv
een soort van tell sell instructiefilmpjes
niks is spontaan, 't is slappe hap
het acteerwerk is slecht en verkeerd gebracht
met goedkope top 40 deuntjes
de presentatoren zijn saaie lullen
en door het verstikkende waas van 't stof
werd het gebrek aan zuurstof groter
ik wil hier weg uit dit slaapvertrek
voordat ik in m 'n stoel samenklonter als boter
echte liefde of een helse date?
het is altijd hij en ik, ik en jou
in die verrekte elitaire literatuur
altijd dat de zon op moge komen
omdat het mij woorden in de mond legt
en bewijst dat ik van je hou
uit verlatingsangst beloof je me
je loyaliteit en je eeuwige trouw
en als ik niet elke keer een cadeau krijg
beleef je ten volle alleenzaam berouw
ik ben het zat dat je je biertje natter vind
en ondertussen draag ik je kind
in m ’n buik door je lekkere beste vrind
opdat je me niet zal verlaten
mijn liefde voor macht zal je niet haten
het is zeker zo dat ik je manipuleer
zet je maar gelijk op een crashdieet
pleur je in de fitnesstoestellen
en darmspoelingen bij de vleet
wees niet verdrietig, ik hou van jou
ook al ben ik een ranzig secreet
het is altijd hij en ik, ik en jou
in die verrekte elitaire literatuur
altijd dat de zon op moge komen
omdat het mij woorden in de mond legt
en bewijst dat ik van je hou
uit verlatingsangst beloof je me
je loyaliteit en je eeuwige trouw
en als ik niet elke keer een cadeau krijg
beleef je ten volle alleenzaam berouw
ik ben het zat dat je je biertje natter vind
en ondertussen draag ik je kind
in m ’n buik door je lekkere beste vrind
opdat je me niet zal verlaten
mijn liefde voor macht zal je niet haten
het is zeker zo dat ik je manipuleer
zet je maar gelijk op een crashdieet
pleur je in de fitnesstoestellen
en darmspoelingen bij de vleet
wees niet verdrietig, ik hou van jou
ook al ben ik een ranzig secreet
was kabouter Spillebeen maar niet ziek geweest
op een grote paddenstoel
rood met witte stippen
zat het kleine Repelsteeltje
van een negerzoen te trippen
het was een romance alsof het niet anders kon
het was een vette jive onder de jodenkoekvormige zon
en het kindervet droop van zijn kwijlwangen
tot aan het langste haartje van zijn sik
Repelsteeltje was nog niet verzadigd
na zijn stormende lachkick
hij genoot van eekhoornpootjes op z 'n brood
en dronk soms een biertje met de Dood
waarbij hij dan vaak een vingerkootje liet knisperen
tussen zijn scherpe tanden als van een rat
Repelsteeltje pakte er één uit de verpakking
liet het teder op zijn lippen cirkelen
en begon te zuigen zoals hij nog nooit geblazen heeft
waardoor er een stukje van de Penny-wafel
aan zijn demonische snor kleeft
het voltrok zich in de middag
onder het duister van de schaduwen van boven
en hij wees met een Lange Vinger
naar hemellichaam Gorden Blue
terwijl hij net aan Roodkapje
begon te knagen alsof er geen tijd was
op een grote paddenstoel
rood met witte stippen
zat het kleine Repelsteeltje
van een negerzoen te trippen
het was een romance alsof het niet anders kon
het was een vette jive onder de jodenkoekvormige zon
en het kindervet droop van zijn kwijlwangen
tot aan het langste haartje van zijn sik
Repelsteeltje was nog niet verzadigd
na zijn stormende lachkick
hij genoot van eekhoornpootjes op z 'n brood
en dronk soms een biertje met de Dood
waarbij hij dan vaak een vingerkootje liet knisperen
tussen zijn scherpe tanden als van een rat
Repelsteeltje pakte er één uit de verpakking
liet het teder op zijn lippen cirkelen
en begon te zuigen zoals hij nog nooit geblazen heeft
waardoor er een stukje van de Penny-wafel
aan zijn demonische snor kleeft
het voltrok zich in de middag
onder het duister van de schaduwen van boven
en hij wees met een Lange Vinger
naar hemellichaam Gorden Blue
terwijl hij net aan Roodkapje
begon te knagen alsof er geen tijd was
stoeptegel fetisj
wat is mijn medemens, vandaag de dag
toch meer dan buitengewoon sociaal
ook al levert men dan half werk
en ’t is flauw om daarover te zeuren
ik ben er uitermate dankbaar voor
dat men stoeptegels met was betuft
om er dan ook ff met de poetsdoek te lappen
kijk, daaraan geeft men geen gehoor!
men haalt liever de neus ervoor op
doet net of er niks aan de hand is
maar hoe zou die fluim
die wonderlijke fluim
achteloos uitgerocheld en achtergelaten
zich wel niet voelen
niemand die zich om hem bekommert
of om z ’n kostbare enzymen
niemand die samen met hem
die ene stoeptegel wil schoonpoetsen
tot het kleine beetje leven verslommert
en men het niet meer op intelligentie kan toetsen
wat is mijn medemens, vandaag de dag
toch meer dan buitengewoon sociaal
ook al levert men dan half werk
en ’t is flauw om daarover te zeuren
ik ben er uitermate dankbaar voor
dat men stoeptegels met was betuft
om er dan ook ff met de poetsdoek te lappen
kijk, daaraan geeft men geen gehoor!
men haalt liever de neus ervoor op
doet net of er niks aan de hand is
maar hoe zou die fluim
die wonderlijke fluim
achteloos uitgerocheld en achtergelaten
zich wel niet voelen
niemand die zich om hem bekommert
of om z ’n kostbare enzymen
niemand die samen met hem
die ene stoeptegel wil schoonpoetsen
tot het kleine beetje leven verslommert
en men het niet meer op intelligentie kan toetsen
© Maularia Fist
Geen opmerkingen:
Een reactie posten