ze slaapt

ze slaapt als een broze schelp

gesloten – moge een droom

haar zo bewaren: ongebroken

je wordt er week en weerloos van

je hebt dit wezen nodig

je wil verdwijnen in haar schelp

er is een angst die ’s avonds

opdaagt en jou tot de morgen

gijzelt: je vreest de voet

die komen zal, de grote

voet die haar verbrijzelt

je voelt hoe zij het laken

warmt en je kantelt

naar haar zijde

haar lichaam zegt verwijtend:

ongelovige zoals jij wankelt

ik blijf in alle tijden

Staf De Wilde