spiegelbeeld

we dragen het zelfde gif,

zegt ze al wijzend,

de jaren tastten ons aan

ze blijft voor de spiegel

staan en telt de tekenen

van schade

voorbij zijn de jaren

van genade toen ons vlees

feest vierde elke nacht

als moede vissen kwamen we

in een fuik terecht

we voeren een vergeefs gevecht

met zalfjes en kruiden

en toch, al zijn we aangetast,

bekrast en beschadigd:

we zijn bij elkaar te gast

en vieren onze geschonden jaren

we worden er niet mooier op,

zegt de spiegel zonder genade,

maar we spreken hem tegen

met tedere gebaren: al wat

getekend is dat is in waarde

gestegen, hoe langer het duurt

en hoe meer de tijd verkort,

hoe duurbaarder het wordt

Staf De Wilde