ruilhandel

- voor Thierry -


laten we onze woorden ruilen
zoals toen we jongens waren
de prentjes van een wielerheld

we deelden dezelfde adoratie
en nooit was de verzameling
voltooid

we leerden te leven
met ontbreken ondanks
een heimwee naar volledigheid

onze woorden getuigen
dat het huis blijft kieren
en we willen volkomen
omgeven zijn door luiken
en glazen deuren, door
levenden en doden

laten we ruilen, wetend
dat het andere over het zelfde
gaat: de dame aan tafel,
de deerne in bed

haar keel van nachtegalen
haar armen van ontfermen

we zijn grijs aan onze slapen
en vrezen de telbare dagen
en toch zijn we jongens
gebleven die schuilgaan
in hun woorden en hopend
op voltooiing het voorlopige
willen ruilen

Staf De Wilde