T R U D I L U D I

voor Gertrude C.


De Dame. Zij tooit het plantsoen
naast de verweeste Schelde. Staat
al gaande.

Het weze zes uur in de avond,
met overschotten van ziel
overloop ik de platgetreden kade.
Signaleer de was van een volle maan.
Mijn sponsors zetten tot prestatie aan.

De dame. Zij glimt onder de lach
die haar verruimt. Doch: teveel gedachten
denk ik niet.

Geen woord is meester over de stilte
die hangt.

(8 sept. 1992)


DE GIL VAN DE BOTERBLOEMEN
voor Linda G.


het luchtruim is ontdooid,
de wind werd zichtbaar aan de wand,
waterzucht en spataderen ontsieren
de oevers van verlaten wensen,

de onderhandelingen waren afgesprongen
en de vlaggen gestreken tot grondniveau,
de fanfare speelde met lijf en leden
haar stuk ‘Gratis Toegang tot Kasteel en Park’

daar hoorde ik voor het eerst
de gil van de boterbloemen
langs de waterkant

(5 juni 1993)


Z O N I N D E O G E N

rond de zon lopen in draf
duizend kinderen,
zij eten op het gejank der achterbuurthonden
daar waar ik lig
de zon als een muziekspel in mijn ogen

ik dring verder
naar de velden gisteren verborgen
achter modderige wolken,
laat ik het licht bijten
met zijn jonge tanden in mijn huid

zij die er nog niet is,
brengt spiegels aan,
vangt de stralen op in schalen
en legt ze klaar op tafel
voor het ontbijt morgen


Eric Rosseel