Eindredactie: Thierry Deleu
Redactie: Eddy Bonte, Hugo Brutin, Georges de Courmayeur, Francis Cromphout, Jenny Dejager, Peter Deleu, Marleen De Smet, Joris Dewolf, Fernand Florizoone, Guy van Hoof, Joris Iven, Paul van Leeuwenkamp, Monika Macken, Ruud Poppelaars, Hannie Rouweler, Inge de Schuyter, Inge Vancauwenberghe, Jan Van Loy, Dirk Vekemans

Stichtingsdatum: 1 februari 2007


"VERBA VOLANT, SCRIPTA MANENT!"

"Niet-gesubsidieerde auteurs" met soms "grote(ere) kwaliteiten" komen in het literair landschap te weinig aan bod of worden er niet aangezien als volwaardige spelers. Daar zij geen of weinig aandacht krijgen van critici, recensenten en andere scribenten, komen zij ook niet in the picture bij de bibliothecarissen. De Overheid sluit deze auteurs systematisch uit van subsidiëring, aanmoediging en werkbeurzen, omdat zij (nog) niet uitgaven (uitgeven) bij een "grote" uitgeverij, als zodanig erkend.

16 november 2010

Micheline Cuypers in "De Geletterde Mens"

in een wirwar van gedachten
sloeg de klok in jou 'ik moet nu gaan'
je jas stond je reeds op te wachten
en de deur wankelde in zijn evenwicht

je kuste de kamer niet eens een vaarwel
en de dichtbundel klapte dicht
niet meer wetend welke zinnen nog te blozen

til me op
voorbij je nevelsluiers
fluisterde ik wanhopig
neem me mee in je grenzen
die schuifelend heel dicht bij je komen

middernacht stond eenzaam onder een lantaarnpaal
en jij
jij leek het niet te horen

---------------------------

hoe eenzaam stil is het kind
nu ze tuimelt
in de berm van de verwarring

alleen een doornstruik lijkt haar te begrijpen
kruipt wat dichter tegen haar aan
en vraagt hoe het voelt
nu hij zijn handen schaamteloos in haar gevoelens boort

in haar herinnering
fluistert de onschuld vlechtjes in haar lokken
en ruikt die ene bloem naar moedertje spelen met haar poppen

------------------------------------------------

soms droomt ze levensadem
zuurstof liefde voor het marmeren kind
lijkt het alsof wangen gloeien
en de betovering een glimlach kneedt
op lippen die ijskoud niet meer bewegen

gekraakt doolt ze in de slapeloze stilte
wil de beelden die vervagen in haar zakdoek wikkelen
en de tranen die levenslang schreien
bloeden mistroostig in haar schoot

-------------------------------

ik heb het aan de meeuwen verteld
hoe ik eens moe gewandeld
dat ene bankje zag
half verscholen tussen het duinblos van verlangen

hoe jij daar voor je uit zat te staren
ik aan je vroeg
of ik naast je mocht zitten

we zeiden niet echt veel
luisterden naar de taal van de zee
of het je ook bekoorde
fluisterde ik met stille stem

we hongerden een zonsondergang
het duurde niet echt lang meer
zei je

het was eind oktober
en ik kreeg het koud
je zag hoe ik beefde

sloeg je arm om me heen
ik legde mijn hoofd op je schouder
en voelde hoe een hittegolf in me stroomde

------------------------------------------

vertel me hoe het voelde
fluistert die ene zwam
mijmerend naar het herfstblad

die ene windzucht nam me eindelijk mee
en ik
ik dwarrelde nieuwsgierig naar benee
zo dieprood
betoverd door het licht van de oktoberzon

niet te snel
ik wilde nog wat zweven
zachtjes vallen op een bed geurend naar intens verlangen

en weet je
jou had ik helemaal niet gezien

ach ja
ik droomde najaarsdromen
tot je plots die tak losliet
en ik witte stippen bloosde
en groeide om dicht bij jou te zijn

-------------------------

ik trek mijn jas wel aan
glimlach voor jou een blanco blad
zodat je eindelijk een voetstap zet
voorbij de grens van verder gaan

ik zal niet langer ploeteren
in de poel zo diep gekwetst
wil kopje onder gaan
en verdrinken in het vergeten

ik wil wel mompelt de vrouw
maar weet je mijn zielsmeisje
het knelt nog steeds

gisteren was er nog een knipoog die in me keek
en ik
ik weefde lichtzinnen gewikkeld in vertrouwen
pelde lagen die dat ene iets alleen begreep

en nu
nu sijpelt de wonde weer net als voorheen
en tussen jou en mij
kreunt een bloedbad zwarte letters

Micheline Cuypers

Geen opmerkingen: