Paarden

Vanmorgen klom ik de weide op,

de paarden keken even op,

ik boog het hoofd, de handen open

en fluisterde lieve woorden.

Toen kwam het eerste dichterbij,

graasde kort bij mij en keek niet op,

ik hurkte neer neuriede een lied,

zacht duwde het zijn hoofd tegen

mij af, ik streelde zacht zijn sterke

kaken, inmiddels waren ook

de andere dichterbij gekomen,

zoveel ineens dat ik wijken moest.

Dit is voor mij een zalig moment

dat ik voor niets wil ruilen,

paarden en ik wij horen bij

elkaar, voelen het zo aan.

Bij mijn paarden in La Vallade (in de Creuse)

Meisje met paardenstaart

Meisje met paardenstaart hoe zacht

streel jij mijn kaken wijdbeens

voor mij uit met grote ogen

kijk ik je aan peil zonder

verpinken naar wat je wilt

duw mijn hoofd tegen je borstjes

ondeugend de oogjes neer

een glimlach die mij charmeert

hemels hoe je mond tuitend mijn

hals beroert de zon priemt op mijn rug

de wind speelt in mijn manen en

met je wit vijftrapszomerkleed

als je in mijn neusgaten blaast

nies ik oorverdovend de stilte

die jij met fluistertoon bedaart

vliegen stuiven van mij weg.

Ik ben een paard. Geschreven tijdens verblijf op La Vallade.

Parijs meisje (op vakantie) komt elke dag tot bij de paarden.

Thierry Deleu