Bieke (onze oudste kleindochter) bevalt rond februari van... een tweeling!"
Fernand
Aan welke levensdroom jullie deelachtig mogen zijn. En terecht! Jullie vriendschap, jullie levenslust, jullie creativiteit zijn als hoop in bange dagen. Ik weiger te geloven dat ik in de winter van mijn leven ben!
Thierry
"Ik poog thans de draad weer op te nemen met enkele parels uit je poëzie. Maar eerst dank voor het gedicht over Ida die al eens bij het schrijven over mijn schouder gluurt."
Fernand
IDA
voor Ida en Fernand Florizoone
Over frêle schouders heen
leest zij woorden mee
onderweg overweegt wikt
weegt glimlacht
lippen trillen zo-even
de dichter pauzeert
vraagt zich af reflecteert
zij grijpt nekvel
hij is gerustgesteld
soms een monkel of
een zucht hij krijgt lucht van
haar twijfel
hij schuift woord opzij nieuwe
letters op een rij
benieuwd kijkt hij achterover
zij glimworm
hij is kever schrijft zich uit
naad schrapt weelde weg
biedt haar wat zij het liefste
heeft: eenvoud.
Thierry Deleu
VLINDER
Als een eindloosheid
van korte duur.
Ik ben een vlinder
op mijn vleugels de tekens van tranen. (116)(Th.D)
ECHO
De echo
raapt gehaast haar stappen op,
alsof zij mij staat na te wuiven. (117 -Th.D.)
DROOM
Mijn droom een vis gelijk
met wilde vinnen snel
en breekbaar als geluid. (112)
WEINIG
Weinig heb ik begrepen vader
van de smaak van water
en wingerdrank,
van de bliksem ende rauwe hagel. (113)
WOORD
Mijn woord
is vogelbek
en koren.(120)
ZEE
De zee ligt aan mijn oor te ruisen
als de schelp in de hand van een kind.
BEVRIJD
En de dichter
nam weer deel aan de tijd. (37)
ROOILIJN
Op de rooilijn van de nacht loop ik
in evenwicht tussen dag en dood. (119)
"Thierry, ik eindig hier met parelvisser te spelen (uit In de weelde van de liefde)... Snuisterend in oude schriften ontdek ik weer allerlei vergeten dingetjes als bv.:
KOREN
Koren
zee van het veld
als kinderen speelden wij
schuilvinkje tusse geritsel
van geluk en halmen,
niet beseffend dat wij als rakkers
prinsen waren
met gulden sporen
korenaren.
IN DE WACHTKAMER
Zeven eenzamen
samen
een gesloten boek
tot de dokter roept
'de volgennde'
bij wie hij telkens
één na één
wat eenzaamheid opdoekt.
Fernand Florizoone
Groetjes aan Ginette,
van huis tot huis,
Fernand"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten