dipje



dan ontwaak je met angst
voor de dag, zijn onmetelijke
uren, zijn vraag achteraf:

wat heb je volbracht,
kwam je vandaag
tot je dagelijkse goede daad?

heb je de lieve liefgehad,
haar lichaam gezegend
met alle kneepjes
van de tederheid,
de onhandigheden
van een oud verlangen

bleven liedjes van vroeger
hangen en kon je er strofen
aan toevoegen: ‘Doehoe, du bist
alles was ich habe, du bist...’

neen, nooit zal je wennen
aan de schone leugen
van de jeugd toen de wereld
bestond uit fonteinen en rozen

deze morgen heerst
de aarzeling, het bange
wachten op een teken
dat iets zal worden
toegestaan al weet je
nog niet wat: een toren
van woorden, een betovering

je bent ontwaakt met angst
voor de dag en kijk toch eens
aan: deze woorden, ze staan
onder zo’n wonderlijk torentje,
een beetje lukraak, een obelisk
van tekens – was dit vege
bouwwerk nu jouw taak?

staf de wilde
http://staf-de-wilde.skynetblogs.be/