DE TREK
Duiven scheren over de accacia's,
een geluid
als even een engel
- ik denk
een mens moet kunnen vliegen-
door stilte van water
schiet de forel
mijn geboorte voorbij
schelpen herhalen mantra's
als de gezangen
van oevers die verlangen
honderd meter verder
maakt de rivier een heup
als van een vrouw
die zich laat raden
de wilg aan het water
is van wortel tot gewei
getuige
van de eenzame trek
in mij.
Fernand Florizoone
Geen opmerkingen:
Een reactie posten