liguster



geuren van liguster, ze voeren
naar het oude huis waar we
in de schaduw van de tuinen
brieven lazen gevonden
in een kluis

ze spraken van geheimen:
een vrouw begraven in
de koker van een regenput,
we zagen het deksel alsof we
al traden op gewijde aarde

zo hartgrondig heb je ze
lief gehad: de hagen,
de heesters die uitstaken
als bomen over de daken
en de muur van de buren
verborgen zoals je soms
een blinddoek nodig hebt
om in geheimen te geloven

de brieven kwamen uit een lade
met prullaria van een vorige eeuw:
letters van lood, pijpenkoppen
van amber en meerschuim
waarvan de steel was afgebroken

zoveel stemmen die opstonden
uit de dood, het kon niet waar zijn
dat gruwelverhaal dat in je droom
bleef malen: een oude vrouw,
het berouw van een kunstenaar
die haar kunstig liet verdwijnen

geuren van liguster, daar hoort
toch de liefde bij, de voorbode
van een zomer en de hoogmis
van een zomer toen we elkander
celebreerden, opdroegen
als een offergave aan de speelse
goden van de lust

in een tuin van schaduw
onder een koepel van genade
o het zoete van liguster
o het lustige van onze overgave
aan de pas ontdekte geheimen
van een bijna bovenaardse lust

Staf De Wilde