Het gemis


Als het weer grauw, mistig is, draaien de elektronen rond een kern, wat eigenlijk te vergelijken valt met de files als het regent onder grijze wolken maar wat niet alszijnde electrodes in Electra bel voorgesteld kan worden, want bereiken wij slechts extreem rechts omdat we geen eigenaar zijn, en dus geen parabool hebben, zo simpel en verward klinkt dat. Want wat blijft er over als er geen boeken meer zijn, geen therapeute met kind, geen pastoor op kaffee en extreem rechts of Hitler zoniet rabijnnen in de gevangenis op tv. Wel, dan blijft er internet over, maar herinner ik elkeen de grap die ik zopas hoorde in het bordeel. Er is met name geen verschil tussen een bril en een vrouw. Waarom. Welnu een vrouw dat is zoals een zonnebril omdat je de mooiste en duurste bijna onmiddellijk kwijtspeelt. Terwijl één, die je bijna gratis kreeg aan een bezinestation, welnu die behoudt je jaren en jaren, tot vervelens toe. De vrouwen aan wie ik deze grap vertelde, waren uiteraard niet tevreden, maar één onder deze vrouwen durfde me tekeer gaan door te melden dat dat machisme is, en dat men net hetzelfde kan melden van mannen. Maar eigenlijk wou ik geen Dagboek beginnen, dan wel eens te vertellen over een generatie met als titel van het artikel 'Mensenleven', of liever de titel 'Het Gemis', als persiflage op de onderliggende bekentenissen van de taal(kronkels) die wij, scribenten, willen meester zijn. Daar waar anderen meester zijn van hun portemonnee. Zoals de verkiezingslogans van de katholieken met macht en glorie : "Uw geld in onze zakken!". "Geist und Preiz" Welnu, op zo'n mensenleven dient men te constateren dat niks veranderd is, dan wel de machtsovername van extreem rechts op de vrt en in de ministeries. Want wat te zeggen over een staking die leidt tot niks eigenlijk. And who cares, want op zo'n mensenleven zit ik nu dan eindelijk (zonder parabool) met de radio's van onze wereldse hoofdsteden op internet, verlost van het debiel gedoe van plaatselijk extreem rechts, met die nazivlaggen in lelijke kleuren. Niks is veranderd dan dat ze nu de klauw van de leeuw in (modernistische?) computervorm gekregen hebben zodat wel duidelijk nu, in Romeinse termen, de Hitler groet in te herkennen valt. Met tegelijkertijd de gewezen collaboratiepers, die voorkomt alszijnde intellectueel of kwaliteits want mooie lettertype over (hatelijke) commissie Daneels, terwijl de socialistische en liberale vlaamse pers er populistisch uitziet. En dat lezen studenten, sorry arbeiders dan. Maar de ene dekt de lading, de andere zou het ontmantelen. Toen ze amper uit het slop geraakten, was er dus cultuur. Niet zozeer in dezelfde stalinistische tempels van voorheen, maar achter de hoek van een doek, daar waar er één overgebleven overlevende Mens zou overblijven tussen de inboorlingen, en men in termen van 'Apocalyps Now' er een reliquie van moet maken. En tenslotte, in de verwarring & vereenzaming men Romy Schneider en Maria Schneider niet dient te verwarren, want dat is één anus verschil. Kwestie iets af te bakenen in het postmodernisme, daar waar het bij Godard ging om informatie, beeldvorming en vakbond, daar waar fictie altijd mooier zal zijn dan de realiteit. Is er dan haat, maar hoe veruiterlijkt zich dat? Nu ze (bijna) de macht hebben. Dat zou nu gaan om die profiteurs, en dat zijn dus de vreemdelingen en de mensen die een pre-pensioen hebben, en uitgeblust zijn na 33 jaren werken voor rijken. Die pre-gepensioneerden, vreemdelingen en gehandicapten met uitkeringen die moeten ze vinden en lastig vallen voor boetes en belastingen, en de politie doet mee want net als de vrt ook onder bevel van extreem rechts. Fictie? Aan de grens dien je je shit af te staan, evenals tussen de grens Duitsland en Polen (in 1938) waar joden officieel met 10 Deutsche Mark het land werden uitgezet met de opmerking "jullie zijn hier met niets binnengekomen,, welnu u mag nog van geluk spreken dat Het Duitse Volk u 10 DM gunt". Zo is er bij de commercant commentaar op alles, en is het de bedoeling dat men in dat mensenleven een paar keren op de knieën valt, maar wat verschilt met vroeger is dat niemand dat nog merkt want naamloos tot aan de kust, sorry tot in de kist. Maar werd er geroddeld over Dr. Adler, stel u voor, met deze melding voor ogen : "My son's income was never up in the five figures.' Maar moest het dus gaan om een mensenleven, met het gemis van zovele dingen immers, en eens het te laat wordt, er geen tijd meer is voor nostalgie of cynisme dan wel voor mathematica. Eens zogenaamd alles opgelost, komt er de snelheid van de kogel in eigen hoofd, en voilà that's it : het mensenleventje evenals het gemis ook voorbarig voorbij, zodat er een leegte overblijft, stel na de dood van Jean Marais, sorry Jean Moulin, die als enige overlevende van de naziterreur en -slachtingen op grote schaal een massa extreem rechts nalaat in die herbouwde boeredorpkes met kerktorens zonder modder of stront meer aan, maar met zicht op tv, want werd tenslotte hun dialectentaaltje & haat ingetoomd door de rijkdom van elders, maar ook dat mondt uit op de psychologische en historische paradox: ze haten eigenlijk diegene die ze (onrechtstreeks) geholpen hebben, evenals ook het summum (in kleur op glad papier of platte schermen) te bereiken en van wie ze trouwens hun rijkdom te danken hebben. Wie had dan gedacht dat ze een kostuum (pak) zouden kunnen kopen met hetzelfde geld dan dat die uitkeringsgerechtigde moet weten rond (om?) te komen op één week tijd. En er na zes maanden, of honderd jaren NIKS veranderd in zijn 'condition humaine'. Ze houden van grijs, en indien je dus niet de mogelijkheden hebt om je foto's zelf te ontwikkelen welnu wordt alles wat wit is, grijs, ook uw tekeningskes op internet, want moet de kleur van hun legervestjes zowieso passen met iets. Ook hun winkels, kappers, banken, auto's, kousen,.. dienen dan grijs te zijn, met zwart-gele vlaggen er bovenop bij voorbeeld. Het ergste is niet zozeer dat ze dat opleggen, maar dat zonder opleggen de mensen zodanig gemanipuleerd zijn dat ze onbewust doen wat iedereen doet, met name te opteren voor het grijs. En het ergste, weeral, is niet zozeer het gemis aan kleuren, maar de onmogelijkheid bij die mensen nog een andere kleur te kennen dan het grijs. Zijn ze dan allen zogenaamd kleurenblind zoals ze dan allen de Humo, 'Het Nieuwsblad' of HLN lezen met vrt hier. Zoals ze in kudde met zo'n half miljoen naar een Magritte Museum kunnen trekken, maar niks moeten hebben van de kunstenaar om de hoek, want die willen ze zelfs niet kennen.En stel u voor, dat zijn dan de intellectuelen van dit landsgedeelte, dat even groot is op de aardbol dan een Americaanse, Russische, Chinese of Duits gewest. Dat is toch logisch dus allemaal. Maar, in dat mensenleven, moet ik zeggen dat ik geproefd heb van vele dingen in de wereld, zoals het wonderlijke (kleurrijke) Myconos, de wonderlijke Côte d'Azure net zoals Roumenië of Tunesië waar steeds de enige Belgen die er zijn, zich profileren alszijnde ware boeren. Maar dat allemaal is voor mij voorbij, want o.m. geen 'dertiende maand' in de euro inflatie. Maar de realiteit geeft ons dat ze u net voor de verkiezingen wettelijk (?) 75 euro per jaar meer gunnen, waarvan zoveel gaat naar politie, huur en belastingen zodat dat niet eens overeenkomt met de prijs van uw frikadel friet met mayon(n)aise. Zo geëvolueerd zijn we in dat mensenleven.

Patrick Pitteman