LIEFDE EN DOOD
Over Liefde en dood op Sint-André, Thierry Deleu", © 2009, Razor’s
Edge Editions, Depot 2009/650/1
door Patricia De Landtsheer
Liefde en dood op Sint-André vertelt het verhaal van de gepensioneerde schooldirecteur Dirk Vandezande, die kortbij het strand van St André in een villa woont. Als regelmatige bezoeker van Oostduinkerke, waar het strand van Sint-André toe behoort, voelde ik de onmiddellijke prikkel dit boek te lezen. Ik bewaar dan ook heel wat mooie herinneringen aan deze kuststreek, die ik meermaals bezocht, niet alleen als toerist, maar ook gewoon als mens om even op adem te komen, even weggeplukt te worden uit het jachtige leven van alledag.
Voor ik een boek begin, lees ik altijd eerst de korte inhoud. Ik vroeg me dan ook af wat ik me zou moeten voorstellen bij het neologisme ‘fictieautobiografie’ van de schrijver waarmee hij zijn boek bestempelt. Vrij vlug kwam ik er achter dat het eerste deel ‘Ongeposte brieven’ beantwoordt aan een soort van lange lamentatie waarin Dirk Vandezande zijn verdriet, gemis en verlangen om de weggelopen vrouw, die hij nog steeds liefheeft, als het ware uitschreeuwt.
Verschillende delen grijpen werkelijk naar de keel omdat ze van een diepe melancholie doordrongen zijn. Deleu beschrijft dit gemis, dat eigenlijk al twee jaar aan de gang is, op een zo eenvoudige maar indringende manier, gewoon zoals de mens is, dat het je niet onberoerd kàn laten.
Vele lezers zullen zich hierin trouwens herkennen omdat het verhaal zo sterk aanleunt bij de belevenissen des levens, de eb en de vloed, de gelukkige en de ongelukkige periodes in een mensenleven. Wat mij hierin als lezer (maar dan ook enkel en alleen als lezer) minder aanspreekt is de soms op het randje af melodramatische ondertoon die in enkele passages doorschemert.
In het tweede deel van het boek ontstaat een soort kentering. De geliefde Marie komt terug. Ze heeft het geluk bij die andere man niet kunnen vinden. Ze geeft ook toe dat ze verkeerd was en vraagt om vergiffenis. Dirk Vandezande beleeft zijn tweede jeugd, zijn tweede deel van het zo begeerde liefdesleven dat een tijdje is zoek geweest, maar hem nu met gulle hand én hart opnieuw wordt aangereikt. In dit deel beschrijft de auteur ook de zware operatie van Marie van wie een hersentumor moet worden verwijderd.
Tot tenslotte het laatste deel aanbreekt waarin we langzaam kennis maken met de
verandering in de mens Marie. Zij is nu aan het woord. Dirk is overleden. De rollen zijn dus omgekeerd wat je doet beseffen dat elke minuut van een leven met beide handen moet gegrepen worden, èn gekoesterd.
Het verhaal beantwoordt volgens mij exact aan de titel. Liefde en dood op Sint-André is een eerlijk boek, soms naar mijn persoonlijke smaak een tikkeltje te melodramatisch omdat er af en toe teveel aan zelfklacht wordt gedaan, zeker in het eerste deel. Het verhaal op zich is ook een beetje voorspelbaar, maar welke roman, die over ‘de geneugten en pijnen des levens’ handelt, is dat niet. Alles is al eens geschreven. Er is geen onderwerp of geen thema meer waarover niet ooit een boek is ontstaan. Dus dit zwakt het verhaal zeker niet af. Een minpuntje zijn de verschillende verkeerd geplaatste afbrekingstekens, al ligt dit volgens mij niet aan de auteur, het gebruik van sommige typische Vlaamse woorden (al stoort mij dit als Vlaams auteur niet echt) en de titel Deel IV die eigenlijk als Deel III moest worden geplaatst.
Een oprecht en vlot geschreven boek met prachtige natuurbeschrijvingen over één van de mooiste plaatsjes aan onze Belgische kust.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten