ik heb nooit van de mensheid gehouden

ik zou niet weten dan

hoe mij mijn geliefde voor te stellen

of welke foto aan de muur te prikken

in kleur of in zwartwit

en of ik die liefde voor de mensheid

ook pornografisch kan bedrijven

kwijlend op mijn kussen, lekkerbekkend

tussen de lakens van Artsen zonder Grenzen

ik, ik hou enkel van Steven, Stéphane en Etienne

van Magda, Leentje en Leni

en natuurlijk van Mariette

(ondanks haar o zo lelijke versleten naam)

daarmee schrijf ik al geschiedenis

in veel zevende hemels

maar de mensheid: waar moet ik die zoeken

op mijn digitale tv?

en al evenmin ben ik ooit de wereld

vol moed en eigenwaarde tegemoet getreden

want welke richting moet ik dan op:

links of rechts, de haven uit of landinwaarts

het vliegtuig op of blijven hangen

in de lauwe sfeer van een Zaventems dorpscafé

och ja mensen doen net zoals de herfst

graag zo megalomaan en pompeus

dat ze de volle mensheid liefhebben

en in harmonie leven met het Al en de kosmos

ik die door de wolken niet eens de poolster kan zien

ben nooit in dat land van Al geweest

hooguit in Gent, Bohan, Verviers, Bredene

en bij wegomleiding eens in Scheldewindeke

ik: immer naar Afrika gereisd?

een paar keer naar Kampala, Nairobi en Mombasa ja

en die stad hier die me schellend van de straat blaast

heb ik nooit in zielsvervolmaking of verdwazing omarmd

nuchter omhels ik alleen en dan nog uitzonderlijk

vroeg-20steeeuwse lantaarnpalen

en in het passende seizoen misschien ook

een koppel vruchtbare Japanse kerselaars

“zie de mens!” wordt van bovenaf gewezen

“zie de mens!” “kinderen, ziedaar de mens!”

ik zou (bij God & Zeus) niet weten waar gekeken

 

 

Eric Rosseel