Koksijde, Oostduinkerke, St.Idesbald, Wulpen
Zo is het hier elke dag, de bloemen gaan de perken te buiten, bomen waaien in het honderd
en van overal stroomt klaarte toe, als volk voor een voetbalwedstrijd.
Reeds komt de zon het Casinoplein opgelopen, stralend van zelfvertrouwen… de toekomst lonkt.
En even sterk zijn hier de kunstenaars. Hun stevige beelden en schilderijen bewerken de realiteit als boeren het land.
Een hele werkelijkheid kunnen zij in hun armen dragen.
Ik hou van deze gemeente. Als ik ooit uitwijk neem in het mee.
Ik zal zijn naam noemen en het zal me volgen.
De Poort (Koksijde)
Een kader van staal en roest metaal.
Gelast gebinte, neergezet op gewapend beton
Een muur van knalblauw water – vreemd als dromen, omhelst het verkeer in ’t rond.
Een afgemeten vierkant spookt tussen ’t dorp en ’t bad
Zijn contouren, nu het doelwit voor Canvas
Daarnaast kruipt geplaveide kassei weg, eens de wegentrots in dit land
De vierkante blok draagt als het ware de sporen, van in sterke kantelen bewaarde tijd van toen.
Van fierheid van hier in abele spelen – van voor onze tijd.
Mieke Hill (St.Idesbald)
Een huis bijna in de zee: Mike hill.
Hier is men alleen met het gepons van de zee.
Oneindigheid staat tussen ons.
Velen komen hier maar één keer per jaar, anderen gaan maar één keer per jaar weg.
Tussendoor worden kaartjes geschreven, om nadien te horen dat het leuk was hier te staan.
Met vuurtorens, aan de kim die meer leegte zoekt dan hij kan onthouden of met uitzicht op de
Grenzeloze verlorenheid, waarin zelfs bunkers van gebouwen klein zijn geworden.
Casino
Weggaan. En terugkomen
Dromen. En niet meer dromen.
En niet meer weggaan.
En echte weemoed, niet om hoe je vroeger was, maar hoe het vroeger nooit is geweest
De herinnering aan wat nooit heeft bestaan
Ik steek nog even een sigaar op, drink nog even een tas koffie al of niet met versnaperingen.
Ik mijmer, we hebben de tijd… om overmorgen iets te hebben achtergelaten.
Daar hebben we vandaag voor gezorgd.
Voor sterfelijkheid.
Oud-gemeentehuis (Oostduinkerke)
Voor de deur heeft een beeld zich gevestigd, een dansend duet.
Het heeft hier een adres
In dit huis blijft geschiedenis binnen, daar dienen deuren voor.
De harde werkelijkheid troont boven iedereen uit.
Daar ziet een trouwe paardenvisser neer op ’t dorp
Het uur van de beiaard klinkt schel, tot boven de partituur van het visserslied.
Daar waait de branding van de wind een zee van tijd heen en weer.
Toeristische bank (Wulpen)
Wij zaten op een bank op het dorpsplein
Een ode aan paster Leroy, uitkijkend over.
Er was veel beneden. Eindeloos de velden, de weiden
Er was ook boven, melkweg, hiernamaals
In de schaduw waakt Sint Willibrord. Van geboorte of dood, zei jij of ik,
blijft het eerste toch het grootste wonder.
José Chamon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten