Je hebt gelijk, Thierry, maar Poëziekrant zal nooit zoiets publiceren. Zij eten van de staat.
Hartelijke groet en we blijven schrijven ‘envers et contre tous’,
Rose Vandewalle
Beste Thierry,
En of het geschikt is! Ik zal het met plezier plaatsen. Wij delen op dat gebied blijkbaar dezelfde mening en hebben vermoedelijk ook dezelfde ervaringen opgedaan als auteur. Ben exact van dezelfde leeftijd als jij,weet je, en ijver al sinds 1979 middels Het Prieeltje voor de dakloze dichter: heb trouwens een vijftigtal bundels uitgegeven van niet erkende auteurs en ook nooit aanspraak kunnen maken op enige subsidie en/of waardering.
Ik was indertijd abonnee op de Poëziekrant maar kon de onrechtvaardigheid niet meer aanzien en heb dat abonnement dan maar opgezegd om dezelfde redenen en motieven die jij zo treffend verwoordt.
Groetjes van een gelijkgezinde,
Henri Thijs
www.henrithijs.comwww.muzenkoeriertje.orgwww.hetoogvanderoos.behttp://www.hetprieeltje.net/
Dag Thierry,
Dank voor de knappe, correcte tekst. Eindelijk iemand die de zaken durft "aanklagen". Je moet (zou moeten) de tekst onverwijld naar het tijdschrift Heibel sturen.In mijn geval: ik ben slechts één keer gepubliceerd in Poëziekrant: toen Tibergien er nog niet was dertig jaar geleden). Vanaf het ogenblik dat het duidelijk werd dat er slechts één poëziecentrum gesubsidieerd zou worden, ontstond er een verbeten strijd tussen het Europees Poëziecentrum en Gent (Tibergien). Tib. won omdat hij betere politieke relaties had dan Van Itterbeek, die voor Vlaams-nationalist, rechts, katholiek, Leuvens werd aanzien (ik laat in het midden of dit echt zo was, hij was duizendmaal fijner bsnaard en competenter dan de ondergediplomeerde Tib.). Sindsdien staan alle auteurs die met het Leuvens centrum samenwerkten op een zwarte lijst. Geen van hen (o.a. Mark Meekers) heeft ooit één gedicht in de Poëziekrant gekregen, bij die eigengereide dictatoriale Tib.
De relatie tussen Tib. en Uitgeverij P is niet zo best. Zelden of nooit wordt een uitgave van P gerecenseerd in de Poëziekrant... Ik heb mijn bedenkingen bij de uitgaven van het Gentse centrum: is het nodig dat die uitgeverij door de staat gesubsidieerd wordt en daardoor het privé-initiatief concurrentie aandoet? Volgens mj is er ier sprake van door de staat (politiek) gesteunde concurrentievervalsing. Het spreekt vanzelf dat de Poëziekrant een publiciteitsblad is voor haar eigen uitgaven, auteurs uit eigen stal.
Tijd voor frissere lucht dan die mestgeur.
Mark Meekers
Beste Thierry,
Eerwaarde collega,
De weg naar poëzie is breder dan de weg naar Gent (De "Poëziekrant").
Ik heb je inzending op de website met grote belangstelling gelezen! Je haalt een paar belangrijke zaken aan, die er beslist toe doen.Want in de literatuur gebeurt niet veel, als er niet ergens geld te vinden is! Een grote Amerikaans hoogleraar, publicist - die we niet even bij naam zullen noemen , maar die velen kennen in Nederland, België, Europa en elders - noemde "geld" m.b.t. literatuur (ooit is hij gepromoveerd op Paul van Ostaijen) "Het Slijk der Aarde".
Zo is "geld" gedefinieerd. Als dichter kun je daar maar best ver vandaan blijven.Wie rijk wil worden, moet dat op een andere manier doen.Een dichter wordt "erkend" (blijkbaar is daar niemand bij in jouw rijtje, dat makkelijk kan worden aangevuld, overigens) als meerdere personen binnen de literatuur (uitgevers, subsidie verstrekkende instanties, redacteuren, critici) zich "lovend" over hem/haar uitspreken. Of als het betreffend werk bekroond wordt met literaire prijzen en onderscheidingen.Blijkbaar moet er ergens een consensus zijn. Door een brede laag erkend.
Vergeet daarbij ook niet de lezers, de kopers van boeken.Maar er zijn meer wegen dan die alleen naar Gent en Amsterdam voeren. Bovendien: je bent vrij elk tijdschrift op te zeggen, dat jou teleurstelt.
Ik hoop dat dit jou tot troost mag zijn.
Voor bedevaartsoorden bestaan ook zeer veel verschillende plaatsen.
Alleen in mijn dorp en directe omgeving kan ik jou tien kapellekes aanwijzen waar je op de knieën mag gaan of een kaarsje kunt opsteken.
Ik raad je dit ten stelligste af.
Wees blij met je bescheiden plek. De dichtkunst speelt een zeer bescheiden rol in de samenleving. Wees gelukkig als je iemand hebt kunnen ontroeren met een gedicht, vooral als dat een persoon is die anders nooit of zelden een gedicht in handen krijgt.
Zoek naar andere wegen dan de begaanbare, dat moet je wel als je aan de zijlijn staat.
Ik help jou meezoeken. Bij daglicht, nacht en ontij.
Groetjes van het Lantaarntje,
Hannie Rouweler
Beste,
Je zegt het allemaal goed. Meerdere jaren ontvingen wij Poëziekrant als ruilabonnement en Poëziecentrum koopt ook wel af en toe enkele POINT-uitgaven. Over recensies van POINT-uitgaven hebben wij ons evenwel nog NOOIT kunnen verheugen, niet eens over dichters die internationaal huizenhoog uittorenen boven de uitverkorenen van Poëziekrant: Ritsos, Elytis, Milosz, de Andrade, Mahmoed Darwish, Brecht enz. en uiteraard ook ondergetekende niet, ondertussen – door belangrijke dichters vertaald en door goede uitgeverijen in 16 talen gepubliceerd in 20 landen.
De uitgeverij POINT viert dit jaar haar 25-jarig bestaan. Dat zal op het XXIX World Congress of Poets dit jaar in Boedapest gevierd worden en het Internationaal Poëziefestival in Peru wil POINT eveneens in het bloemetjes zetten omdat slechts weinig poëzie-uitgeverijen 25 jaar lang goede poëzie publiceren. De zetel van de uitgeverij POINT bevindt zich ondertussen in Marke (Kortrijk), met méér dan 80 bundels internationale poëzie – bij gebrek aan concurrentie – de belangrijkste uitgeverij van internationale poëzie in het Nederlandse taalgebied. De Stad Kortrijk wil met haar slogan “KORTRIJK EN DE WERELD” de bezoekers van haar website haar universele ingesteldheid kond doen. Maar is het niet méér dan een lege slogan? POINT (POëzie INTernationaal) dus, uitgeverij van eigen bodem, die haar 25-jarig bestaan viert. Een buitenkansje, of niet soms? NEEEEEEEEEEEEEEEE!!!!
Onze brieven EN rappels aan de culturele “verantwoordelijken” met name Roos Desmet en Machteld Claerthout en zelfs aan zijne excellentie Stefaan De Clerck blijven onbeantwoord.
Het zou nuttig zijn indien ministers en ambtenaren VAN cultuur, ministers en ambtenaren MET cultuur zouden zijn.
Hartelijke groet
Germain Droogenbroodt
ps ik ben in het najaar al gastdichter ondermeer op het belangrijkste Internationale poëziefestival in China (Qinghai Meer) geïnviteerd. Alle kosten, ook air ticket, hotel enz. betaald. Uit Vlaanderen ontvangt ik als dichter, jaarlijks op de belangrijkste internationale poëziefestivals geïnviteerd, geen cent. Evenmin de uitgeverij POINT. Ook Vlaanderen heeft zijn Obama nodig...
Beste Thierry Deleu,
Ik leer uit je tekst:
1) Nooit luisteren naar je ouders. Als je een literaire carrière wil, moet je er voltijds voor gaan, niet zo maar even in je vrije tijd. (Ik ga er zelf niet voltijds voor, maar ik maak me ook geen zorgen om de gevolgen van die keuze.)
2) Niemand van de goeie dichters die in de Poëziekrant verschijnen staat in je bloemlezing. Dat zal bijgevolg wel een armzalige bloemlezing zijn. (Al klopt dat niet helemaal: Bert Bevers werkt voor de Poëziekrant, Leroy en Lasoen stonden er zeker al eens in en Yerna Van Den Driessche stond zelfs in Het Liegend Konijn. Van nog anderen ken ik degelijk werk.)
Het verbaast mij dat je het aan het eind van je tekst pretentieus vindt dat een redactie keuzes maakt. Dat is toch de evidentie zelve. Of had jij voor jouw bloemlezing maar krap 50 inzendingen en heb je maar iedereen opgenomen die wou meedoen, blij dat ze wilden meedoen?
We staan op de vooravond van verkiezingen. Je wilt toch ook niet aan om het even wie je belastinggeld geven? Je wilt toch ook goede, betrouwbare politici? Je verwacht toch kwaliteit van een parlement en een regering? Wel, waarom zou je dat dan niet van een tekst, een gedicht mogen verwachten? Als je geld geeft aan een bundel, wil je toch ook dat hij goed is. En het is niet omdat iemand jaren eraan gewerkt heeft, dat hij goed is. Je hoeft het niet eens te zijn met de redactie van de Poëziekrant, maar over de kwaliteit van hun bijdragen zwijg je. Omdat je weet dat de meerderheid van de auteurs in je bloemlezing dat niveau niet halen?
Kortom, er staan veel vragen in je tekst, maar naar argumenten is het zoeken met een vergrootglas. Ik ga die dan ook niet ergens publiceren.
Hartelijke groet,
Xavier Roelens
Hannie, Thierry, allen,
op die manier wil ik eventueel verder meewerken. positief. met de weinige middelen die er zijn. doe je ogen open. de tijd van de gemoedelijke burgerlijke inkapseling van het schrijven is ten einde. het vet gaat er af. is er af. we worden teruggeworpen op het eenvoudige feit dat als er iets dient geschreven te worden, het moet bijdragen aan de maatschappij waarin we leven. niet zoals wij die op basis van gecultiveerde romantieke nonsens ingelepeld krijgen, maar op basis van wat het schrijven zelf is. we hebben de taak een traditie te verdedigen, maar dat is niet de traditie van het verkocht krijgen omdat je toevallig wat meer centen liggen hebt om nog iets gedrukt te krijgen. of omdat je iemand kent die het wel geregeld krijgt.
mijn zus is erkend auteur. zij kreeg net de afrekening voor haar publicatiejaar. 8,50 euro. zij lacht daarmee, zoals ik lach met iedereen die lonkt naar faam, glorie en een zwembad in portugal. wij zijn geen broodschrijvers. als je broodschrijver wil worden, ga dan naar de sociale buurt op steenworp afstand van je eigen optrekje. schrijf dan de brieven naar hun schuldeisers, of de smeekbeden naar hun geliefden. dan krijg je tenminste brood op een plank. de voorwaarden om 'erbij' te horen zijn ondertussen opgezwollen tot een resem strikte richtlijnen. mijn zus krijgt haar laatste bundel, een klein wrang meesterwerkje, ook nergens meer gesleten. niet braaf genoeg, het stuit tegen de borst om de waarheid in briljante vorm door je hart gepriemd te krijgen. die borst is verworden tot een hoornig mediatiek harnas bedekt met laag na laag van onkruidverdelgend slijm. een kweek achter luxueuse ramen, compleet met vrouwentongen en tuinkabouters.
de aanmaak van kwaliteit is een werk van jaren. dat doe je niet zo maar tussendoor, daar komt behoorlijk wat leed aan te pas, maar wat je terugkrijgt is een doorzettingsvermogen dat je weerom kan doorgeven. ik benijd niemand wat. je beantwoordt aan een profiel dat geexploiteerd kan worden om de hypocrisie in stand te houden, of je doet dat niet. dat is een uiterst simpel marktmechanisme, dat heeft met schrijven niks te maken, dat gaat over de aanmaak van producten en de merchandising ervan. onze overheden steunen dat voorlopig nog met wat vaag intellectualistisch geprevel, een neo-liberaal citatenboekje waar je zo door zit. als je niet weigert na te denken, tenminste.
erbij horen is dan ook niet een doel voor mij. het is ook nooit geweest. ik ga ervanuit dat als je wat je schrijft niet gelezen wordt, het niet relevant is. mijn blog heeft (had) ongeveer het dubbele aantal lezers per dag als die van DGM.
dat is het resultaat van dagelijks werk. maar ook die blogomgeving is een vorm van exploitatie, ook dat is een economische realiteit. maar je doet het met de middelen die je hebt, en die zijn allemaal gratis.wat er nodig is dat dit soort van gelezenheid, die zich ophoudt in de schemerzone van onze verschrikkelijk schandalige welvaartstaat, waarin alleen maar gezeurd en geklaagd wordt omdat de derde vakantie niet meer betaald kan worden, wat er nodig is is dat je ergens de eerlijkheid vindt dat je dient te schrijven met de hele wereld in je vingers. als dat niet lukt, dan ga je beter, zoals wittgenstein ooit zei, gewoon in een fabriek werken.dat neemt niet weg dat de eerste aanzetten daartoe niet moeten ondersteund worden. maar dat doe je niet met voor te wenden dat wat er is, iets anders is dan wat het is. dat doe je door vanuit de basis te werken aan een positieve cultuur, die aanmoedigt, met positieve kritiek. dat doe je door het enge wereldje van de letteren open te gooien naar elke beleving van oprechte creativiteit, iets waar ik met het KLEBNIKOV CARNAVAL aan werk. een deelnemersfestival omdat er alleen maar deelnemers zijn. je zet een poort open, houdt die vrij voor ieder die wil. ik krijg mijn subsidiedossiers daarvoor nooit op tijd af, en dat is maar goed ook. je geeft niet door eerst aan de ontvangenden centen te vragen opdat je màg geven. je doet dat gewoon, de respons komt vanzelf wel, of niet.
soit. ik ben effie uitgeschreven daarover. het zal wel duidelijk zijn. al die misnoegdheid is een verkapte vorm van egocentrisme dat weliswaar noodzakelijk is bij de concentratie voor het schrijven zelf, maar je moet dat in je woorden achterlaten, en je woorden de daad laten overnemen die je aanvankelijk wou stellen. zaai. cultiveer. koester. lees er je boeken op na.
dirk vekemans
Geen opmerkingen:
Een reactie posten