GEEN SCHULD
(natuurgedicht)


Het landschap kan er niets aan doen.
De bomen dragen geen schuld.

Het heen en weer zwaaien van takken (als een nee)
zou niet geholpen hebben, hoe heftig ook,

ook het gras dat onbedachtzaam over stenen groeit
doet dit niet om dat te verbergen.

Overal is licht. Er is altijd genoeg schaars licht geweest
om de dingen onder ogen te zien, zelfs in duisternis,

en dat doen de sterren. Van bovenaf worden
hun lichtstralen zichtbaar op de aarde geworpen.

De maan die deze nacht naar een halve cirkel draait
is nergens oorzaak van. Hij weet niet beter.

Nooit droeg het landschap schuld aan wat wreedaardig
met wortels en al in onmacht uit de bodem werd gerukt.

De natuur kijkt nooit achterom naar haar eigen verdwenen
schaduwen van vroeger, met gevoelens van spijt. Achteraf.


Hannie Rouweler

www.hannierouweler.be