Biografie:
Patricia de Landtsheer volgde een opleiding secretariaat-talen en werkte geruime tijd als secretaresse. Momenteel is ze huismoeder-auteur. Tegelijkertijd is ze actief in het jeugdtheater en regisseert en begeleidt ze jongeren van twaalf tot achttien jaar. Ze werkte ook een tijdlang freelance mee aan diverse kinder- en jeugdtijdschriften. Na een poëziebundel en twee romans voor volwassenen is zij kinder- en jeugdboeken beginnen schrijven.
Ze debuteerde in 1993 met ‘Nog even naar Jan’. De Landtsheer schrijft voor verschillende doelgroepen en over zeer uiteenlopende thema's, realistische en fantasierijke verhalen. Zelf noemt ze de bekommernis om warmte en vriendschap het belangrijkste gevoelselement dat uit haar verhalen spreekt.
Bibliografie:
Kinder- en jeugdboeken:
Nog even naar Jan (ro, Clavis, 1993)
Ze zeggen dat ik stink (ro, Clavis, 1995)
Heikje heks (ro, Clavis, 1996)
De grote oorlog van Martinus (ro, Abimo, 1997)
Gekke Mon (ro, De Eenhoorn, 1998)
Aan het einde van de tunnel (ro, De Vries-Brouwers, 2000)
Ploef en het Ruisbeest (vh, De Eenhoorn, 2000)
Bewaar altijd een stukje brood (ro, De Vries, 2001) - een selectie
Poëzie:
De zoete zucht der dingen, Berghmans Uitgevers, Antwerpen 2008
Over de bundel:
In zijn inleiding schrijft essayist Erik Vermeulen dat mensen en de natuur centraal staan in de gedichten van Patricia De Landtsheer. Vaak gaan ze in een en hetzelfde gedicht hand in hand. Mens en natuur, steden en gedichten? Alles situeert zich in de Tijd. De mens beseft wat de tijd in se is en is er soms bang voor, zoals in het vers:
‘Wij zijn tijdvreters
met bange blik volgen we
het aureool van de zon’
In de gedichten krijgt alles een plaats, zelfs de terreur. Met dit poëziedebuut bewijst Patricia ruimschoots een kritisch waarnemer te zijn van de dingen zoals zij op haar afkomen en zoals zij ze ervaart. De stilte die tot het laatste gedicht aanwezig blijft, zalft en heelt en laat ons met een zoete zucht achter
Herman J. Claeys
In de gedichten krijgt alles een plaats, zelfs de terreur. Met dit poëziedebuut bewijst Patricia ruimschoots een kritisch waarnemer te zijn van de dingen zoals zij op haar afkomen en zoals zij ze ervaart. De stilte die tot het laatste gedicht aanwezig blijft, zalft en heelt en laat ons met een zoete zucht achter
Herman J. Claeys
Geen opmerkingen:
Een reactie posten