Na de publicatie van mijn politieroman De doden zwijgen niet, die gunstig werd onthaald door de lezer, heb ik toch enkele bizarre uitspraken genoteerd van zg. literaire recensenten.
De een noemt het "literair gereutel", de ander spreekt van "psychologische thrillers, met veel aandacht voor de slachtoffers". "Akelig, kil geweld" lees je ook. "Boerenbedrog." "De meeste thrillers zijn consumeerboeken." "Ze zijn onderhoudend, toegankelijk, spannend, maar zodra je ze uit hebt, ben je ze alweer vergeten.''
Een bevriende bibliothecaris zegt (ongeveer): "Literatuur wil meer dan onderhouden."
Indien de misdaadroman wel wat beter kan, is het dan literatuur? Hoe zit het dan met de status van de misdaadromanschrijver?
De thriller blijft een ondergeschoven kindje,'' zegt een ander. Eigenlijk vreemd. Is het best verkopende genre niet de misdaadroman?
Subsidies gaan vooral - bijna uitsluitend - naar literaire auteurs. En er zijn vele literaire prijzen, maar slechts één voor de misdaadroman: de Gouden Strop.'
Sommigen huldigen het standpunt dat een derderangs gedichtenbundel nog altijd meer aandacht verdient dan een topthriller.
Bij thrillers wordt meer dan bij "literaire" romans gelet op de publicitaire waarde. De thriller wordt dus gediscrimineerd, zelfs door mensen die beter zouden moeten weten.
Ik constateer dat de status van de misdaadroman ten goede is veranderd. Vroeger las men een thriller alleen op vakantie, nu is het lezen ervan het hele jaar door geaccepteerd.
De doden zwijgen niet werd lovend besproken. Ik vind het genre helemaal geen "literair gereutel". Bovendien zoeken de misdaadauteurs steeds minder spanning in de handeling, maar meer in het gevoelsleven van de personages. Wreedheid en kil geweld spelen minder een rol.
De Vlaamse misdaadroman zit in de lift. Het genre is het "Baantjer" en "Aspe"-gehalte ontstegen. Wanneer is een boek spannend? Wanneer er onverwachte dingen gebeuren. Het moet onvoorspelbaar zijn en vooral geloofwaardig. Een thriller die als een nachtkaars uitgaat, is geen thriller. De opgebouwde spanning moet worden ingevuld met een apotheose.
"Een misdaadroman een literair product noemen, is boerenbedrog," hoor ik zeggen. Die zg. recensenten kramen onzin uit!
Ja, natuurlijk heb ik in De doden zwijgen niet gefocust op herkenbare thema's. Bovendien kun je het boek - ook dit specifieke boek van mij - lezen met uitschakeling van je verstand en je gevoel het werk laten doen.
De Vlaamse auteurs schrijven over het algemeen goede misdaadliteratuur. De politieroman mag - ook bij ons - niet verdwijnen.
Thierry Deleu
Geen opmerkingen:
Een reactie posten