Vrijdag, 8 februari 2008.
Beste vriend,
Een nieuwe brief is onvermijdelijk nu ik verneem dat je een sabbatjaar neemt. Ik kan het mij amper voorstellen: jij op je luie krent, genietend van de voorjaarszon en het boek dat, met gespreide beentjes en gekromde rug, op je buik ligt. En toch, vrienden hebben het mij bevestigd. Wat kun je zoal doen als je je op het hoofdkussen van de duivel te ruste legt? Niet veel? Fout!
Een tijd van bezinning: vragen stellen naar het waarom, de zin van je leven b.v. Je bent geen filosoof? Je hebt niets met metafysica? Het kan je geen moer schelen of God bestaat? Of een creatie is van de (angstige) mens? Je denkt enkel in termen van toeval, scheikundige processen, evolutie? Ja dus. Of denk je niet na (over de dingen)? Neen dus. Wat is er dan belangrijk in je korte leven (dat volgens jou geen verlengstuk krijgt of een kosmische evaluatie)?
Boeken lezen? Van grote namen? Van hen die de media halen? Literaire BV’s? Liefst buitenlanders. Migranten kunnen ook. Of ben ik fout en heb je wel een oogje voor de kleine goden? Mijn klaagzang ten bate van de kleinsten en de zwaksten in de literaire wereld krijgt respons. Laatst stelde ik vast dat de VVL aandacht aan het item besteedt op haar algemene vergadering. Ik hoop dat ik het daar ook eens mag gaan uitleggen. Met Bertje maak ik binnenkort een afspraak.
Om je veelte van tijd te vullen heb ik mijn recente ADHD-virus carte blanche gegeven. Je moet je zelf ook eens iets gunnen. In het grootste geheim werk ik aan nieuwe biografie over een levende politicus. Een andere heeft eveneens belangstelling voor een boek waarin ik zijn ideeëngoed zou uitschrijven. Enfin, dit is toekomstmuziek en het componeren en uitvoeren is afhankelijk van de politieke opportuniteit. Wat staat er binnenkort op het podium of op de internationale scène? In mei mijn eerste politieroman, De doden zwijgen niet, in november/december het jaarboek van “De 50 Meesterdichters van de Lage Landen bij de zee”. De roman wordt in Oostduinkerke/Koksijde voorgesteld; de dienst cultuur & vrije tijd van de gemeente werkt nog aan de programmatie. Het jaarboek wordt een serieuze bedoening, met een ontvangst op het gemeentehuis.
Inmiddels werk ik aan mijn filosofisch testament (mijn "burgerlijk" is reeds voor 90% ingevuld): het essay Schoon volk in de hemel. Aan dit boek werk ik reeds drie jaar, in zijn eerste versie elke dag, nu nog elke week een paar keer. De bronnen die ik ervoor heb aangeboord beslaan 160 boeken, tijdschriften, ezines, websteks. Verschijningsdatum: vermoedelijk in 2010. Ik ben dan 70.
Volgend jaar, 2009, dus hoop ik mijn gedichtenbundel Meeuwen in bloot onderlijf, ondertitel: Oostduinkerkse gedichten, klaar te hebben voor publicatie. Nu reeds bestaat er bij de Koksijdse burgemeester interesse voor de uitgave.
Mijn vriend, ik kijk uit naar de publicatie van je essayistisch boek over bibliofilie. Ik hoop met jou op een uitgever en een goede verkoop. Voor een jonge mens als jij, grijs en wijs, zou het een doorbraak kunnen zijn. Maar goed, koester geen hoge verwachtingen, want het valt tegen als je merkt dat de goegemeente geen boodschap heeft aan je (boeiend) onderwerp.
Mijn laptop staat op een antiek tafeltje dat bij een raam in de slaapkamer is geschoven. Ik zie zon, de zee en de duinen. Het strand kan ik vermoeden. Wat een heerlijk gevoel! Alleen spijtig dat mijn vrouwtje uit is; ze is nog maar pas het huis uit en ik mis haar reeds. Dit is ldvd tot in de kist!
Morgen gaan wij weer babysitten in Heikruis bij Boris en Josephine. Onze twee schattige kleindochters hebben een oppassend oog (of vier) nodig. En we doen het graag. Kleinkinderen zie je haast liever dan je eigen kroost, hoor je van een opa of oma. Welnu, vriend, het is waar! Het is anders!
Groetjes,
Thierry
Geen opmerkingen:
Een reactie posten